May 29th, 10:44 pm.

Regrets. Empty promises.


  What's up with that weird mood? That mood you get into after a romantic movie. The oh-these-things-never-happen-in-real-life-but-if-they-do-they-surely-don't-happen-to-me mood. You get what I mean.
 Part number 1. Let's talk about empty promises. Empty words. Never, ever, say things that you don't really mean. ''Oh I will always be there for you'', ''I'm glad that I have you in my life'', ''You make me a better person''. Bullshit! You just don't say that, to a friend, to a lover, to a crush, to whatever that person is, and then dissapear, just like that. Um, hellooo, fellow human left behind very confused and hurt.
 Part number 2. Things you have to say. One thing I have learned in this life is, don't leave things unspoken. Just say what you want to say. No matter what. Hard. I know. But it's harder when time passes and then you don't have any right to bring it up. And this is what we call regrets. And they hunt you for a long time. And guess what, they suck.
 But if it happens, I am one of these people that believe that everything happens for a reason. So, we have to embrace this reason and move on. It didn't happen cause you are probably better off without them. I mean they didn't even keep their promises....💁 So, you are good. Really.




Take care,
x

8 Μαΐου 2017.

 Έφυγες. Σήμερα λείπεις.Δε πρόλαβα να σε δω μια τελευταία φορά. Δε με θυμώσουν. Εγώ όμως ποτέ δε θα ξεχάσω.
 Δε θα ξεχάσω πόση καλή και αγαθή ήσουν. Δε θα ξεχάσω τις φορές που τρώγαμε στο σπίτι σου εκείνη την υπέροχη μακαρονάδα σου. Δε θα ξεχάσω τη μεγάλη άσπρη λεκάνη με τους περίφημους πατατοκεφτέδες σου που έφερνε ο μπαμπάς στο σπίτι κάποια βράδια, κάνοντας μας έκπληξη και μεις ενθουσιαζόμασταν· δεν έμεναν στο μπολ για πολύ καιρό. Δε θα ξεχάσω την βυσσινάδα που πάντα πίναμε όταν σε επισκεφτόμασταν. Δε θα ξεχάσω τα καλοκαίρια που καθόμασταν στην βεράντα και τρώγαμε φρούτα ή ζελέ (πολύ φαΐ τελικά!). Δε θα ξεχάσω τον πάντα τέλειο κότσο που έκανες στα άσπρα σου μαλλιά και την αγαπημένη σου πολυθρόνα. Δε θα ξεχάσω που με έλεγες το ''καλύτερο κορίτσι'' και χαμογελούσες. Δε θα ξεχάσω πόσο μας αγαπούσες όλους.
 Εσύ όμως ξέχασες. Μας ξέχασες. Δε πειράζει, δε φταις εσύ. Δε πειράζει που έπρεπε να σου λέμε 20 φορές ποιο είμαστε. Δε πειράζει που νόμιζες ότι οι άνθρωποι στη τηλεόραση ήταν στο δωμάτιο· ήταν αστείο πολλές φορές. Δε ξέρω τι μπορεί να σκεφτόσουν, αλλά θέλω να πιστεύω πως ήσουν χαρούμενη, αν και στο δικό σου κόσμο.
 Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου. Σ' ευχαριστώ για τον μπαμπά και τον θείο μου. Σ' ευχαριστώ για τις ωραίες αναμνήσεις. Σ' ευχαριστώ για όλα.

Πες γεια στους παππούδες μου.


Σε ευχαριστώ. Σε αγαπώ. Μου λείπεις.

Η εγγονή σου.